रोज रात्री ताऱ्यांच्या जगात...

///

रोज रात्री ताऱ्यांच्या जगात,

संग चंद्र अन् नभ अफाट,

सीमा नसलेल्या मोकळ्या अंगणात,

निळ्याशार आथरलेल्या विस्तीर्ण छपरात;

मी काहीसा शोधतोय मला !!!

.

नटले आहेत नभी तारे अफाट;

सुटले आहेत जरी वारे सुसाट;

पाय रोवून होऊनी खंबीर, 

उभे राहणेही शिकतोय जरा..!!!

.

लुकलुकणाऱ्या ताऱ्यांमध्येही;

शोधतोय काही ठळक तारे,

भेदून टाकतायत ते जणू नभ सारे,

सप्तकात ताऱ्यांच्या शोधतोय सात सूर;

अवकाशी संगीत जगणारे ते जणू सात शूर,

घट्टपणे जोडलेल्या सप्तकात आहे कोणते नाते?

विणतोय काही तसेच अमूल्य धागे...

.

चंद्राचे सुंदर रूप पाहून;

मनी शीतलतेचे झरे वाहून;

शीत काहीसा होतोय जरा,

डाग असूनही भिडणारे सौंदर्य,

शांत, आणिक स्थिरतेचे कौशल्य,

काळोख्या रात्रीत लख्ख होणारा,

नवनवीन रूपांत दंग होणारा;

चंद्र मनी उमटवतोय जरा!!

.

वाटसरु मी अनेक वाटांचा;

समुद्र होऊन दीर्घ लाटांचा,

समावणाऱ्या अगणित शिंपल्यांचा,

आकुंचनाऱ्या ओहोटीचा;

दोन पाऊले मागे घेणारा समुद्र पाहून;

माघार घेणे शिकतोय जरा..!!

.

पुन्हा येऊन उत्साहात;

भेदत जाऊनी किनाऱ्यास,

भरतीचा समुद्र पाहुनी,

भरारी चे धडे गिरवतोय जरा..!!

.

ताऱ्यांच्या जगात रममाण होऊन;

अंधुक वटांना प्रकाश देऊन;

शांत आणिक सज्ज होऊन,

वाट स्पष्ट करतोय जरा!

वाट स्पष्ट करतोय जरा!!

. - प्रतिक ©

.